اقرار افترازنندگان (قرآن)افترازنندگان به خدا درباره کفر خویش، هنگام جان دادن اعتراف می کنند. ۱ - اعتراف به کفرفمن اظـلم ممن افتری علی الله کذبا اوکذب بـایـته... حتی اذا جآءتهم رسلنا یتوفونهم قالوا این ما کنتم تدعون من دون الله قالوا ضلوا عنا وشهدوا علی انفسهم انهم کانوا کـفرین.(چه کسی ستمکارتر است از آنها که بر خدا دروغ می‌بندند، یا آیات او را تکذیب می کنند؟! آنها نصیبشان را از آنچه مقدّر شده (از نعمتها و مواهب این جهان) می‌برند؛ تا زمانی که فرستادگان ما (فرشتگان قبض ارواح) به سراغشان روند و جانشان را بگیرند؛ از آنها می‌پرسند: «کجایند معبودهایی که غیر از خدا می‌خواندید؟! (چرا به یاری شما نمی‌آیند؟!)» می‌گویند: «آنها (همه) گم شدند (و از ما دور گشتند!)» و بر ضد خود گواهی می‌دهند که کافر بودند!) ۲ - تفسیردر چندين آیه از قرآن با تعبيرهاى مختلفى،" ستمكارترين مردم" معرفى شده‌اند، ولى صفاتى كه براى آنها بيان شده همه به يك ريشه باز مى‌گردد و آن شرک و بت‌پرستی و تکذیب آیات پروردگار است، در آيه مورد بحث، علاوه بر تكذيب آیات الهی، تهمت و افتراء بر خدا به عنوان صفت بارز آنان، ذكر شده است. با توجه به اينكه از ديدگاه قرآن، ريشه تمام بدبختيها شرك، و سرمايه همه سعادتها توحید است، روشن مى‌شود كه چرا اين افراد گمراه و گمراه كننده، ستمكارترين مردمند، اينها هم به خويشتن ظلم مى‌كنند، هم به جامعه‌اى كه به آن تعلق دارند، بذر نفاق و پراكندگى را در همه جا مى‌پاشند و مانع بزرگى بر سر راه وحدت صفوف و پيشرفتها و اصلاحات واقعى هستند. مراد از افتراء بر خدا به کذب در آيه" فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى ..." شرك ورزيدن به خدا و انكار توحيد است. ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۴۵، برگرفته از مقاله «اقرار افترازنندگان». |